Erik Dekker en doping?

Erik Dekker behaalde in de Tour de France van 2000 maar liefst 4 etappe overwinningen een ongekend hoog aantal. Waren deze overwinningen allemaal schoon of snoepte Erik Dekker ook uit het verboden potje? Of beter; lag hij ook aan infuus net zo als andere Rabobank renners.

De winnaar van de Tour de France van 2000 was Lance Armstrong maar toen eindelijk duidelijk werd hoe deze overwinning tot stand is gekomen werden al zijn overwinning geschrapt. In de officiële verslaglegging is er geen winnaar van de Tour de France van 2000.  Toch was er wel een top 10. Die zag er als volgt uit:

Top 10 Tour de France 2000

1 Lance Armstrong
2 Jan Ulrich
3 Joseba Beloki
4 Christophe Moreau
5 Roberto Heras
6 Richard Virenque
7 Santiago Botero
8 Fernando Escartín
9 Francisco Mancebo
10 Daniele Nardello

De nummer twee Jan Ulrich daarvan is algemeen bekend dat hij een fervent doping gebruiker was. Binnen de T-mobile ploeg was doping wijd verbreid, zodanig dat de sponsor  haar naam niet langer wou verbinden aan zoveel bedrog. De nummer drie was de Spanjaard Joseba Beloki hij reed voor de inmiddels niet meer bestaande wielerploeg Festina. Helaas was Festina was geen uitzondering, net zoals ploeggenoot en nummer vier de Fransman Christophe Moreau. Ook zijn landgenoot Richard Virenque de nummer zes was een frequent dopinggebruiker. Op de vijfde plaats staat de Spanjaard Roberto Heras toen koersend voor Kelme, een wielerploeg waar doping niet vreemd was. Later werd hij ploeggenoot van Armstrong en door een schorsing voor dopinggebruik beëindigde hij zijn carrière. Op de zevende plek staat Santiago Botero ook rijdend voor Kelme later werd het met doping behepte T-mobile zijn werkgever.  Nog een Kelme rijder, Fernando Escartín hij finishte als achtste maar dus ook niet zuiver. De nummer negen Francisco Mancebo wordt genoemd in de zaak van de Spaanse dopingarts Fuentes, dus niet clean. De laatste uit de top 10 is Daniele Nardello die reed voor de Italiaanse wielerploeg Mapei helaas een team dat ook niet vrij was van doping.

Andere winnaars

Achter de gehele top 10 staan dus zeer grote vraagtekens. Wanneer wij kijken naar de overige winnaars dan hangt daar ook de geur van doping omheen. De groene trui ging naar de Duitser Erik Zabel. Deze sprinter heeft zelf bekend doping te hebben gebruikt. Bovendien zou het ongeloofwaardig zijn dat een succesvolle wielrenner van de Duitse T-mobile wielerploeg niet zou hebben gebruikt. De bolletjestrui ging naar de nummer zeven van het algemeen klassement waarvan wij al hadden vastgesteld dat het geen zuivere koffie was. De beste presterende jongere was de nummer 9, Francisco Mancebo, maar zijn witte trui is niet zo helder.

In het meest positieve geval zeg je, ja maar dat was de top. Dat betekend dat niet elke wielrenner gebruikte. Dat klopt, maar de gene die niet gebruikt reed niet mee of eindige in de onderste regionen. Het is daarom onmogelijk dat een schone wielrenner destijds een etappe kon winnen.

In 1999 werd Erik Dekker al verdacht van doping zijn bloed vertoonde een hematocrietwaarde van 52 en mocht daarom niet meedoen aan het WK. In 2000 won hij opeens 3 etappes in de Tour de France. Laten wij die etappes eens wat nader onder de loep nemen.

Erik Dekkers etappe overwinningen

Zijn eerste overwinning boekte hij in achtste etappe een rit van maar liefst  203,5 kilometer. Hij eindige in  Villeneuve-sur-Lot net voor zijn medevluchters Xavier Jan, José Vicente Garcia Acosta en Fred Rodriguez. Volgens de Franse Wikipedia pagina stelde Xavier Jan meerde keren doping aan de kaak. Maar hun medevluchter José Vicente Garcia Acosta was helaas niet vrij van doping. De nummer vier van de dag de Amerikaan Fred Rodriguez reed voor de Italiaanse ploeg Mapei waarvan bekend is dat doping daar gemeengoed was.

In de elfde etappe een rit van Bagnères-de-Bigorre naar Revel, versloeg Erik Dekker na 218,5 kilometer te hebben afgezien zijn medevluchter.  De nummer zeven van het algemeen klassement Santiago Botero. Een renner waarvan wij al hadden vastgesteld dat hij niet vrij was van doping.

Het derde succes van de Tour behaalde hij in etappe nummer 17 in het Zwitserse Lausanne. In een relatief korte rit van 115 kilometer bleef hij het jagende peloton net voor. Als tweede finishte dopingzondaar Erik Zabel en de nummer drie was de eveneens met doping in aanraking gekomen Fred Rodriguez.

Drie etappe overwinningen waarvan de verliezers bekend hebben doping te hebben gebruikt. Kan de etappe winnaar dan clean zijn?

De Rabobankploeg

Zoals bekend werd er in de verschillende wielerploegen structureel doping gebruikt het meest bekend zijn wel US Postal en T-Mobile maar ook bij Festina en Mapei werd wat afgesnoept. Hoe zat dat binnen de Rabobank?

De tour van 1999 verliep uitermate teleurstellend voor de Rabobank. In de sprint werd Robbie McEwen werd en alle kanten voorbij gesprint en kopman Michael Boogerd werd slechts 56ste. Zoals gezegd je kon doping vrij meedoen, maar dan telde je niet mee. Dat moest anders besloten de renners. En jawel hoor in 2000 kwamen de successen drie etappe overwinningen voor Erik Dekker en nog een voor Leon van Bon alsof het niet op kon eindige Grischa Niermann als derde in het jongerenklassement en 24ste in het eindklassement. De doping had dus resultaat.

Inmiddels heeft toenmalige teamgenoot Michael Boogerd bekend doping te hebben gebruikt, hij is daar heel open over. Al dacht hij daar in 2012 heel anders over: “Dat vind ik echt een belachelijke vraag. Ik heb echt al honderd keer gezegd dat ik geen doping heb gebruikt.” In het zelfde interview zegt Dekker: “Dit is een waardeloze en oneerlijke vraag. Omdat het eerlijke antwoord, nee dus, toch niet wordt geloofd. Men wil alleen maar bekentenissen horen nu. Zeker in deze tijd.” Hoeveel waarde wij moeten hechten aan de eerlijke antwoorden dat is de jaren daarna wel duidelijk geworden.  Zo heeft Grischa Niermann bekend dat hij in de periode van 2000 tot 2003 doping heeft gebruikt.

Wanneer het anoniem kan hoor je ander verhalen, dan vertellen renners de NOS dat doping ook binnen de Rabobank gemeengoed was. Een renner: “Doping was normaal binnen de Rabobank-ploeg: “Tijdens de trainingen spraken we er ook gewoon over. Hoe je het moest gebruiken, wat goed spul was, waar je mee moest oppassen.”

Zou Erik Dekker dan schoon zijn? Inmiddels is er zoveel duidelijk over het wijd verspreide dopinggebruik in die jaren dat niemand meer gelooft dat de overwinning op brood en pastas zijn behaald. Het wachten is alleen tot dat de etappewinnaar het zelf durft te zeggen.